Cele
Kryptografia jest gałęzią nauki, która pierwotnie zajmowała się szyfrowaniem, czyli przekształcaniem różnego rodzaju wiadomości w postaci tekstu w języku naturalnym na kryptogram, zawierający tę wiadomość. Aktualnie szyfrowana wiadomość może mieć dowolną formę - może to być np. fotografia, zapis rozmowy telefonicznej, faks, itp. Efektywne przekształcenie kryptograficzne tworzy kryptogram, który w najmniejszym stopniu nie przypomina ukrytej w nim wiadomości. Dzięki temu tylko posiadacz tajnego klucza może poprawnie odczytać ukrytą w kryptogramie wiadomość, do której nie ma dostępu żadna osoba postronna, jeśli nawet jest jej znany algorytm szyfrowania, ponieważ nie posiada tajnego klucza. Dzisiaj obszar zastosowań kryptografii znacznie się poszerzył. Oprócz swojej pierwotnej funkcji w postaci ochrony informacji przed nieupoważnionym dostępem, kryptografia pozwala identyfikować użytkowników baz danych i sieci komputerowych, umożliwia elektroniczne podpisywanie dokumentów, weryfikuje kompletność i nienaruszalność przesyłanych danych oraz zapewnia realizację całego szeregu innych funkcji, związanych z bezpieczeństwem informatycznym. Trzeba jednak pamiętać, że kryptografia jest jedynie niewielkim, ale bardzo istotnym elementem większego systemu bezpieczeństwa. Kryptografię można porównać do trudnej do otwarcia kłódki, pozwalającej zamknąć dane, umieszczone w skrzynce lub jakimś pomieszczeniu. Jednak klucz do kłódki można zgubić, a do pomieszczenia wejść, np. przez wybite okno, i wtedy dane są zagrożone. Dlatego też zagadnieniem podstawowym staje się problem właściwej lokalizacji i prawidłowego zastosowania kryptografii w zintegrowanym modelu bezpieczeństwa określonego systemu informatycznego. Mimo że już 18.09.2001 r. Sejm uchwalił ustawę o podpisie elektronicznym, która weszła w życie 16 sierpnia 2002 roku, ani polska administracja sektora publicznego, ani sektor prywatny nie są w chwili obecnej przygotowane do wdrożenia tej nowej technologii informatycznej. Istnieje więc pilna potrzeba szkolenia specjalistów z tego zakresu, wynikająca z polityki integracyjnej z Unią Europejską.
