CeleCelem studiów na kierunku nauki o rodzinie jest wyposażenie studenta w kompetencje merytoryczne i społeczne, na które składają się: wiedza na temat wielowymiarowej konstrukcji człowieka (fizjologicznej, psychicznej, społecznej i duchowej), umiejętność krytycznego i twórczego myślenia o człowieku i rodzinie, rozumienia dynamiki relacji rodzinnych, umiejętność diagnozowania oraz samodzielnego rozwiązywania złożonych problemów z zakresu życia małżeńskiego i rodzinnego, w zakresie diagnozy i terapii dysfunkcji rodziny, umiejętność stosowania form instytucjonalnej pomocy małżeństwu i rodzinie, umiejętność sprawowania profesjonalnej opieki nad dziećmi, osobami w podeszłym wieku, ludźmi nie pełnosprawnymi oraz przewlekle i nieuleczalnie chorymi w kontekście życia rodzinnego, umiejętności asertywne — obrony własnych praw, przy zachowaniu szacunku dla praw innych ludzi oraz kompetencje do prowadzenia treningów asertywności.
Szczegółowe informacjeKwalifikacje
Absolwent zdobędzie kwalifikacje w zakresie udzielania wstępnej pomocy pedagogicznej i psychologicznej w celu profilaktyki i prawidłowego rozwoju rodziny oraz diagnozy i terapii pedagogicznej rodziny znajdującej się w sytuacji trudnej lub długotrwałym kryzysie. Jego wiedza i umiejętności pozwolą na podjęcie sprawnej interwencji kryzysowej. Przygotowany będzie do otwartego i twórczego myślenia o rodzicach, ich dzieciach — odrębności każdego członka rodziny i jednocześnie łącznego funkcjonowania w systemie rodzinnym.
Osoby kończące studia pierwszego stopnia na kierunku nauki o rodzinie dysponują podstawową, interdyscyplinarną wiedzą niezbędną do zrozumienia społeczno-kulturowego oraz ekonomicznego istnienia i funkcjonowania małżeństwa i rodziny. Zdobyta w trakcie studiów wiedza z obszaru nauk psychologiczno-pedagogicznych, socjologiczno-prawnych, biomedycznych i filozoficzno-etycznych umożliwia refleksyjne spojrzenie na swoje predyspozycje do wykonywania zawodu oraz wszechstronne przygotowanie się do kreatywnej pracy.
Rozwój osobisty
Poza wiedzą i niezbędnymi kwalifikacjami do wspierania rodziny oraz realizacji roli zawodowej, student ma możliwość poszerzenia świadomości samego siebie, własnych możliwości, ale też i ograniczeń w pracy z osobą potrzebującą i jej rodziną. Taki rozwój osobisty pozwoli kształtować własne zachowania, poznawczą kontrolę nad emocjami przejawiającymi się w dialogu i wsparciu. Jest również ważnym elementem działań po-mocowych na rzecz innych ludzi.
Kariera
Absolwent kierunku nauki o rodzinie będzie profesjonalnie przygotowany do pracy w charakterze doradcy rodzinnego, specjalisty do spraw rodziny, pracownika w placówkach pomocy i opieki społecznej oraz strukturach społecznych, konsultanta poradni małżeńskich i rodzinnych, nauczyciela zajęć edukacyjnych w zakresie przygotowania dzieci i młodzieży do życia małżeńskiego i rodzinnego (po zrealizowaniu programu przygotowania do zawodu nauczyciela określonego odrębnymi standardami). Będzie przygotowany do podjęcia zatrudnienia m.in. w rodzinnych poradniach specjalistycznych, placówkach oświatowo-wychowawczych, placówkach opiekuńczo-rehabilitacyjnych, agendach służb socjalnych, placówkach pomocy społecznej, placówkach służby zdrowia, agendach samorządowych, organizacjach pozarządowych, instytucjach profilaktyki społecznej, środkach masowego przekazu, parafialnym poradnictwie rodzinnym. Jednocześnie absolwent zostanie przygotowany do ścisłej współpracy z psychologiem klinicznym i lekarzem. Kompetencje doradcy i specjalisty do spraw rodziny pozwolą konstruować zadania i cele dla indywidualnych ścieżek terapeutycznych.
Praktyki
Szczególnym sposobem uzupełnienia zdobytej wiedzy i umiejętności w czasie studiów będą praktyki studenckie (czas trwania 10 tygodni) zrealizowane w różnych instytucjach, które potencjalnie mogą stanowić przyszłe miejsce pracy absolwentów. Studenci kierunku nauki o rodzinie mogą odbywać praktykę zawodową w instytucjach (placówkach): administracji państwowej, jednostkach samorządowych i organizacjach pozarządowych, instytucjach pomocy społecznej, poradniach małżeńsko-rodzinnych, placówkach opiekuńczo-wycho-wawczych, domach pomocy społecznej, urzędach pracy, instytucjach rynku pracy, placówkach systemu ochrony zdrowia, instytucjach oświatowych i kulturalnych, w organizacjach gospodarczych i społecznych.